domenica 15 ottobre 2017

Ateismo - considera solo il lato superficiale degli esseri e delle cose / Atheism - only considers the superficial side of beings and things / l’Athéisme ne considère que le côté superficiel des êtres et des choses / Atheismus - eine oberflächliche Betrachtung der Wesen und Dinge / el Ateísmo sólo considera el lado superficial de los seres y de las cosas

"Gli atei credono di dar prova di oggettività, lucidità e logica: loro, almeno, si pronunciano in base a ciò che vedono, sentono, toccano, misurano ecc., a differenza dei credenti, talmente obnubilati dalla propria fede che hanno perso ogni senso della realtà. Ebbene, no, per quanto alcuni siano intelligenti, se non accettano l’esistenza di Dio, la realtà dell’anima e l’immortalità dello spirito, mancherà loro sempre un elemento essenziale a rendere perfetti le loro osservazioni e i loro giudizi. L’assenza di quell’elemento li limita, poiché essi si fermano alle forme superficiali dell’esistenza.Un ateo è paragonabile a qualcuno che, di fronte a un essere umano, ne considera solo l’anatomia. Finché si tratta di identificare e di descrivere le membra e gli organi, l’anatomia può essere sufficiente, ma fermarsi all’anatomia significa occuparsi di un corpo senza tener conto della vita che lo anima. Solo la consapevolezza della vita dell’anima e dello spirito – quindi di un mondo superiore, il mondo divino nel quale abbiamo la nostra origine – può rivelarci la vera dimensione degli esseri e renderci sensibili alle correnti che circolano in loro. "

"Atheists think that they show objectivity, lucidity and reasoning: they think that they at least judge according to what they see, hear, touch, measure and so on, unlike believers who they see as being so obsessed by their faith that they are incapable of being lucid. Well, no, however intelligent a person may be, if they do not accept the existence of God, the reality of the soul and the immortality of the spirit, they will always lack an essential element to complete their observations and judgments. The absence of this element limits them, for they pay too much attention to form, to the surface of life.
An atheist is like someone who, looking at a human being, considers only their anatomy. As long as it is only a question of identifying the limbs and organs, and describing their aspects, anatomy can suffice. But only considering anatomy means taking interest in a body without taking into account the life that animates it. Only the belief in the life of the soul and spirit, and of a divine world where they have their origins, can give humans the true dimension of beings and things and the consciousness of the currents that circulate within them."

"Les athées s’imaginent faire preuve d’objectivité, de lucidité, de logique : eux, au moins, se prononcent d’après ce qu’ils voient, entendent, touchent, mesurent, etc., à la différence de ces croyants tellement obnubilés par leur foi qu’ils ont perdu tout sens de la réalité. Eh bien non, pour aussi intelligents que soient certains, s’ils n’acceptent pas l’existence de Dieu, la réalité de l’âme, l’immortalité de l’esprit, il leur manquera toujours un élément essentiel pour parfaire leurs observations et leurs jugements. L’absence de cet élément les limite, car ils s’arrêtent aux formes superficielles de l’existence.
Un athée est comparable à celui qui, devant un être humain, ne considère que son anatomie. Tant qu’il s’agit d’identifier et de décrire les membres, les organes, l’anatomie peut suffire. Mais s’arrêter à l’anatomie signifie s’occuper d’un corps sans tenir compte de la vie qui l’anime. Seule la conscience de la vie de l’âme et de l’esprit, donc d’un monde supérieur, le monde divin où nous avons notre origine, peut nous donner la véritable dimension des êtres et nous rendre sensibles aux courants qui circulent en eux."

"Die Atheisten glauben, ihre Objektivität, Klarheit und Logik unter Beweis zu stellen, indem sie nur von dem ausgehen, was sie sehen, hören, berühren, messen usw. Darin meinen sie sich von den Gläubigen zu unterscheiden, die ihrer Ansicht nach derartig durch ihren Glauben benebelt wurden, dass sie jeden Realitätssinn verloren haben. Aber nein, wenn einige auch noch so intelligent sind, wenn sie die Existenz Gottes, die Wirklichkeit der Seele, die Unsterblichkeit des Geistes nicht akzeptieren, dann wird ihnen immer ein wesentliches Element fehlen, um ihre Beobachtungen und Beurteilungen zu vervollkommnen. Das Fehlen dieses Elements begrenzt sie, denn sie bleiben bei den oberflächlichen Formen der Existenz stehen.
Ein Atheist kann mit demjenigen verglichen werden, der bei der Betrachtung eines Menschen nur dessen Anatomie sieht. Solange es nur darum geht, die Gliedmaßen, die Organe zu bestimmen und ihr Aussehen zu beschreiben, mag die Anatomie genügen. Aber bei der Anatomie Halt zu machen, bedeutet, sich mit einem Körper zu befassen, ohne dem Leben Rechnung zu tragen, das ihn beseelt. Einzig die Bewusstheit um das Leben der Seele und des Geistes, also um eine höhere Welt, die göttliche Welt, wo wir unseren Ursprung haben, kann uns die wirkliche Dimension der Wesen zukommen lassen, und die Ströme, die in ihnen zirkulieren, empfinden lassen."


"Los ateos se imaginan que dan pruebas de objetividad, de lucidez, de lógica: ellos, al menos, se pronuncian según lo que ven, lo que oyen, tocan, miden, etc., a diferencia de esos creyentes tan obnubilados por su fe que han perdido todo sentido de la realidad. Pues bien, no, por muy inteligentes que sean algunos, si no aceptan la existencia de Dios, la realidad del alma, la inmortalidad del espíritu, siempre les faltará un elemento esencial para perfeccionar sus observaciones y sus opiniones. La ausencia de este elemento les limita, porque se detienen en las formas superficiales de la existencia.
Un ateo es comparable a aquél que, ante un ser humano, sólo considera su anatomía. Basta con identificar y describir los miembros, los órganos, la anatomía puede ser suficiente. Pero quedarse en la anatomía significa ocuparse de un cuerpo sin tener en cuenta la vida que lo anima. Sólo la conciencia de la vida del alma y del espíritu, y por tanto de un mundo superior, el mundo divino en el que tenemos nuestro origen, puede darnos la verdadera dimensión de los seres y hacernos sensibles a las corrientes que circulan en ellos."

"Атеисты представляют себе, что они являют собой доказательство объективности, здравомыслия, логики: они, по крайней мере, основываются на том, что видят, слышат, трогают, измеряют и т.д., в отличие от этих верующих, настолько затуманенных своей верой, что они потеряли всякое чувство реальности. Э, нет, какими бы умными ни были некоторые люди, если они не признают существование Бога, реальность души, бессмертие духа, им всегда будет недоставать важнейшего элемента, чтобы довести до совершенства свои наблюдения и свои суждения. Отсутствие этого элемента их ограничивает, ибо они останавливаются на внешних формах существования.
Атеист подобен тому, кто в человеке учитывает только его анатомию. Пока речь идёт о том, чтобы идентифицировать и описать члены, органы, анатомии может быть достаточно. Но останавливаться на анатомии — значит заниматься телом, не учитывая жизнь, которая его оживляет. Только осознание жизни души и духа, то есть высшего мира, Божественного мира, из которого мы происходим, может дать нам истинное понимание людей и сделать нас чувствительными к потокам, которые циркулируют в них"

"Os ateus imaginam que mostram ter objetividade, lucidez, lógica: eles, ao menos, pronunciam-se segundo aquilo que veem, ouvem, tocam, medem, etc., diferentemente dos crentes que, por estarem tão obcecados com a sua fé, perderam todo o sentido da realidade. Mas não, por mais inteligentes que alguns sejam, se não aceitarem a existência de Deus, a realidade da alma, a imortalidade do espírito, faltar-lhe-á sempre um elemento essencial para completarem as suas observações e os seus juízos. A ausência desse elemento limita-os, pois ficam circunscritos à forma, à superfície da existência.
Um ateu é comparável àqueles que, diante de um ser humano, só consideram a sua anatomia. Enquanto se trata de identificar e de descrever os membros, os órgãos, a anatomia pode ser suficiente. Mas limitar-se à anatomia significa ocupar-se de um corpo sem ter em conta a vida que o anima. Só a consciência da vida da alma e do espírito – portanto, de um mundo superior, o mundo divino, onde temos a nossa origem – pode dar-nos a verdadeira dimensão dos seres e tornar-nos sensíveis às correntes que circulam neles."

Het atheïsme beschouwt alleen de oppervlakkige kant van mensen en dingen -
"Atheïsten verbeelden zich dat ze objectiviteit, helderheid en logica aan de dag leggen: ze baseren zich op wat ze kunnen zien, horen, voelen, meten, enz., in tegenstelling tot de gelovigen die, volgens hen, zo beneveld zijn door hun geloof dat ze alle gevoel voor de realiteit hebben verloren. Maar zo is het niet, hoe slim een mens ook mag zijn, als hij het bestaan van God, de werkelijkheid van de ziel en de onsterfelijkheid van de geest niet aanvaardt, zal hij altijd een essentieel element missen om zijn waarnemingen en oordelen te vervolmaken. Het ontbreken van dit element beperkt hem, want hij blijft stilstaan bij de uiterlijke vormen van het bestaan.
Een atheïst is vergelijkbaar met iemand die, geplaatst voor een menselijk wezen, alleen naar de anatomie kijkt. Zolang het blijft bij het identificeren en beschrijven van ledematen en organen, kan de anatomie volstaan. Maar zich beperken tot de anatomie betekent dat men bezig is met het lichaam, zonder rekening te houden met het leven dat het bezielt. Alleen het zich bewust zijn van het leven van de ziel en de geest, dus van een hogere wereld, van de goddelijke wereld waarin wij onze oorsprong vinden, kan ons de ware dimensie van de mensen tonen en ons gevoelig maken voor de stromingen die in hen omgaan."

Ateismul - ia în considerare numai latura superficială a ființelor și a lucrurilor
"Ateii își închipuie că dau dovadă de obiectivitate, de luciditate, de logică: cel puțin, ei se pronunță după ceea ce văd, aud, ating, măsoară, în comparație cu credincioșii atât de obsedați de credința lor încât și-au pierdut sensul realității. Ei bine, nu, oricât de inteligenți ar fi unii, dacă ei nu acceptă existența Domnului, realitatea sufletului, nemurirea spiritului, le va lipsi mereu un element esențial pentru observațiile și judecățile lor. Absența acestui element îi limitează, pentru că ei se opresc la formele superficiale ale existenței.
Un ateu este comparabil cu o persoană care, în fața unei ființe umane, îi ia în considerare numai anatomia. Atât timp cât este cazul de a-i identifica și a-i descrie membrele, organele, anatomia poate fi suficientă. A te opri la însă anatomie înseamnă să te ocupi de un corp fără a ține cont de viața ce îl însuflețește. Numai conștiința vieții sufletului și a spiritului, deci a unei lumi superioare, lumea divină în care ne avem originea, ne poate oferi adevărata dimensiune a ființelor, făcându-ne sensibili la curenții care circulă în ele."

"Οι άθεοι φαντάζονται ότι επιδεικνύουν αντικειμενικότητα, ευθυκρισία και λογική, γι’ αυτό διαμορφώνουν γνώμη σύμφωνα με ό,τι βλέπουν, ακούν, αγγίζουν, μετρούν κ.τ.λ. ενώ οι πιστοί, με το μυαλό σκοτισμένο από την πίστη τους, έχουν χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα: όσο έξυπνος κι αν είναι κάποιος, αν δεν έχει δεχτεί την ύπαρξη του Θεού, την πραγματικότητα της ψυχής, την αθανασία του πνεύματος, θα του λείπει πάντα ένα στοιχείο ουσιαστικό και απαραίτητο για την ολοκλήρωση των παρατηρήσεων και των κρίσεών του. Η απουσία αυτού του στοιχείου περιορίζει τους ανθρώπους, γιατί σταματούν στις επιφανειακές μορφές της ύπαρξης.
Ο άθεος είναι σαν κάποιον ο οποίος, εξετάζοντας τον άνθρωπο, περιορίζεται στην ανατομία και μόνο. Βέβαια, αν πρόκειται να κατονομάσει και να περιγράψει τα μέλη και τα όργανα, η ανατομία αρκεί. Αν όμως αρκεστούμε στην ανατομία ενός σώματος, θα πει πως δεν μας απασχολεί η ζωή που το καθιστά ενεργό. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε τη ζωή της ψυχής και του πνεύματος, δηλαδή τη ζωή ενός ανώτερου κόσμου, του θείου κόσμου, από τον οποίο καταγόμαστε, μπορούμε να συλλάβουμε την πραγματική διάσταση των πλασμάτων, και να αισθανθούμε τα ρεύματα που κυκλοφορούν μέσα τους."

"Един ден един жълъд казал на един стар дъб: "Сърцето ми е изпълнено с любов и ще тръгна да правя добро по света." Старият дъб поклатил глава и му отговорил: "Не бързай толкова много, влез под земята, за да се развиеш. Когато станеш хубаво дърво, ще подслоняваш птиците, ще храниш животните в гората, ще правиш сянка на хората и ще вдъхновяваш художниците..." – "Ти си стар – казал жълъдът – уморен си и не разбираш интусиазма на младежта. Сбогом, тръгвам.." Той гордо застанал покрай пътя готов да тръгне, но ето, че една свиня минала и го изяла.
Ето, това се случва на всички самомнителни младежи, които си въобразяват, че са способни да променят света без учение и предварителна подготовка. Те са изядени от първата минала край тях свиня. Нека първо разберат, че могат да помагат на другите, в зависимост от способностите си, от знанията си, но това изсква предимно смирение."

Daily Meditation: Sunday, October 15, 2017

Nessun commento:

Posta un commento